گل نرگس کاغذی با وجود ظریف بودنش، به نگهداری زیادی نیاز ندارد و در صورت محیا بودن شرایط خود با گل های زیبایش در فصل بهار محیط را تزیین می کند.
نرگس کاغذی همان طور که از نامش مشخص
است، گل هایی نازک و ظریف و زیبا تولید می کند و بر خلاف خویشاوند نزدیک خود یعنی
گل نرگس معمولی تحمل کمتری در مقابل سرما دارد. این گل که از
پیاز
پرورش داده می
شود در شرایط خارج از محیط خانه (فضای باز) تنها به صورت یک گل یک ساله قابل کاشت
است. البته در مناطقی که آب و هوای معتدل تری داشته و در زمستان دمای هوا به ندرت
به صفر درجه می رسد، می توان این گیاه را بدون مشکل در فضای باز پرورش داد.
گل نرگس کاغذی بر خلاف ظرافت و تحمل
پایین شرایط محیطی، به نگهداری زیادی نیاز ندارد و در صورت محیا بودن شرایط خود با
گل های زیبایش در فصل بهار محیط را تزیین می کند. البته این گل پس از اتمام فصل گل
دهی خاموش شده و فعالیت زیادی از خود بروز نمی دهد و انرژی و مواد مغذی خود را
برای فعالیت مجدد در سال آینده حفظ می کند.
گل کاغذی معمولاً اواخر فصل پاییز یا 6
هفته پیش از اولین سرمای سخت و جدی زمستانی کاشته می شود. برای کاشت و پرورش گل کاغذی
باید ابتدا گودالی به عمق 15 سانتی متر در خاکی با نفوذ پذیری بالا کند. این گودال
باید در منطقه ای باشد که در طول روز آفتاب کامل دریافت کرده و در طول بعد از ظهر
در شرایط نیمه سایه قرار گیرد. همچنین برای محافظت بیشتر، بهتر است یک لایه 5
سانتی متری از کمپوست بر روی خاک قرار داده شود که همچنین به غنی سازی خاک نیز کمک
می کند.
هر
پیاز گل کاغذی
را در گودال گذاشته به
شکلی که نوک تیز این پیاز به سمت بالا قرار گرفته و بخش پهن و صاف آن پایین باشد. پیازها
را طوری بکارید که حداقل 10-15 سانتی متر از یکدیگر فاصله داشته باشند. معمولاً
پیازها در دسته های 7 تایی کاشته می شوند و بین هر دسته با دسته دیگر 20 تا 30
سانتی متر فاصله قرار داده می شود. پس از قرار دادن پیازها، باید به آن ها آب داد.
آبیاری باید به اندازه ای باشد که خاک تا عمق 15 تا 20 سانتی متری مرطوب گردد. همچنین
بهتر است یک لایه 50 سانتی متری از مالچ بر روی سطح خاک ایجاد کرد تا در زمستان
نقش محافظ گرمایی داشته باشد و در فصل های گرم تر سال مانع از خروج رطوبت شود. این
لایه مالچ باید سالانه (معمولاً فصل پاییز) تجدید گردد.
پس از اتمام گل دهی گیاه در بهار، گل ها
را قطع کنید. شاخ و برگ های گیاه پس از گل دهی به طور خود کار پس از 6 هفته پس از
گل دهی ریخته و رشد و فعالیت آن متوقف می شود. در این زمان بهتر است گیاه را قطع
کنید تا گیاه بتواند به خوبی خود را برای سال آینده آماده کند.
برای غنی سازی خاک هم کافیست یک لایه 2
تا 5 سانتی متری از کمپوست را بر روی خاک ایجاد کنید. این کار را پس از به استراحت
رفتن گیاه در فصل تابستان انجام دهید.