شرایط آب و هوایی:
بیشتر کدوئیان زراعی برای رشد در دماهای از١۸ تا ٣٠درجه ی سانتی گراد سازگار شده اند و کمتر در دماهای پایین تر رشد می کنند و با یخبندان خسارت میبینند و از بین میروند. بذر کدو در دما ی١٢ درجه سانتی گراد شروع به جوانه زدن کرده ولی دمای اپتیمم برای جوانه زنی ٣٣تا ٣۴درجه است.
رشد گرده در کدوها از دمای۸ تا١٠ درجه سانتی گراد آغاز می شود، به عبارت دیگر تلقیح این گیاهان برخلاف خیار(١۴تا ١۵درجه سانتی گراد) و طالبی (١۸درجه سانتی گراد) در دمای پایین نیز انجام می گیرد.
طول دوره ی رویش نسبت به انواع مختلف آن متفاوت بوده و بین ١٠٠تا ١۵٠روز است. مناطق آفتابی و زمینهای مرطوب برای کاشت این گیاه بسیار مناسب است (سطح آب زیرزمینی بیش از۸۵ سانتی متر). باید توجه داشت که این گیاه در مقایسه با سایر سبزیها بیش از اندازه نسبت به وزش باد حساس است. از این نظر کشت توأم با ذرت شیرین توصیه می شود. سطح بزرگ برگ بسیاری از گونه های کدوئیان می تواند نتیجه ی تبخیر و تعرق بالای آن باشد. هرچند بسیاری از ارقام به علت سیستم های ریشه ای عمیق یا بطور متوسط عمیق تحمل خشک سالی نسبتاً خوبی دارد.
خاک:
زمین های نیمه سنگین دارای هوموس کافی برای کشت این گیاه مناسب است. در خارج در باغات خانوادگی اغلب این گیاه را روی توده کمپوست پرورش می دهند. خاکهای حاصلخیز با زهکشی خوب با دامنه ای از pH ۵⁄۶ تا ۵⁄٧ بهترین وضعیت برای رشد و باردهی خوب هستند. به علت نیازهای رطوبتی بالای این محصولات خاکهای با ظرفیت نگهداری آب بالا و رطوبت ذخیره شده ی مناسب بازده محصولات بالایی دارند. کدوهای تابستانی که توسعه ی ریشه دوانی کمتری دارند در مقابل تنش های ایجاد شده بوسیله ی رطوبت کم خاک مناسب ترند. کدوئیان عموماً طی دوره ی رشد بین تا میلی متر آب بهره می برند.
کاشت:
آماده کردن زمین کاملاً شبیه تهیه ی زمین خیار است. بذرها عموماً در عمق ٢ سانتی متری در خاکهای شنی کاشته می شوند. دمای خاک بایستی حداقل بالای ١۵درجه ی سانتی گراد برای جوانه زنی باشد. رویش در٣٠ تا ٣۵ درجه در یک هفته اتفاق می افتد. در برخی از نواحی گرمسیری گیاهان گاهی از راه قلمه تکثیر می یابند. فاصله ی ۵٠تا ١۵٠سانتی متر داخل ردیفها و از٢ تا ٣متر در بین ردیفها معمول است. فاصله ی عریض برای کشت توأم در نواحی گرمسیری به کار می رود. کدوهای نوع بوته ا ی نزدیکترفاصله بندی می شوند. کدوئیان دگر گشن نیستند وزمانی که حشرات بومی برای گرده افشانی کافی نباشند گروه های زنبور عسل می توانند جایگزین شوند.
بذرپاشی مستقیم را می توان در زمین اصلی بعد از رفع سرمای بهاره در اواسط و یا اواخر اردیبهشت ماه آغاز کرد و یا این که بذر را ابتدا در خزانه پرورش داد و سپس نشای آن را در زمین اصلی منتقل کرد. برای این کار تعداد٢ تا ٣ بذر را در گلدانهای توربی و یا کاغذی در عمق ٢تا ٣ سانتی متری قرار می دهند. دمای لازم خزانه برای پرورش این گیاه ١۸ درجه در روز و١۴ درجه سانتی گراد در شب است. نشاء پس از مدت حدود ٣هفته آماده ی انتقال خواهد بود.