زعفران پاییزه

تکثير زعفران از طريق بنه که به اشتباه پياز گفته مى شود، صورت مى گيرد. بنه هایى که براى کاشت انتخاب مى شوند از فندق بزرگتر و از گردو کوچکتر و وزن آنها ۸ گرم به بالا و داراى جوانه انتهاسى سالم و بدون پوسيدگى است، هر چه بنه درشت تر باشد محصول به دست آمده مرغوب تر و عملکرد سال هاى ابتدایى کشت بيشتر خواهد بود. به همين دليل معمولاً بنه ها را از مزارع ۳ تا ۴ ساله انتخاب مى کنند. بنه زعفران در سال هاى بعد، بنه هاى ديگرى به وجود مى آورد به طورى که در سال هاى هفتم تا دهم به صورت گروهى از بنه هاى ريز و درشت متراکم در مى آيند. در هر صورت هنگامی که برگ ها کاملاً خشک شدند (از اواسط خرداد ماه) بنه ها را از خاک در مى آورند که معمولاً به دو روش انجام مى گيرد:

روش اول به‌نام خشکه کن است، به اين صورت که بنه ها را به وسيله بيلچه يا خيش از زمين خارج در مى آورند. روش ديگر را پياز ترکن گويند که زمين را آبيارى و پس از گاورو شدن، بنه ها را از زمين خارج مى کنند که در اين روش بنه ها کمى مرطوب خواهند بود. از اين روش زمانى استفاده مى گردد که کاشت سريع و بلافاصله مورد نظر باشد زيرا انبار کردن پياز مرطوب نياز به مراقبت هاى ويژه دارد.

نگهدارى پيازهاى خشکه کن معمولاً به اين صورت انجام مى شود که بنه هاى درشت و سالم را جدا نموده و در انبارهاى خشک و داراى تهويه مناسب تا ارتفاع ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر انباشته و تا اواخر تابستان (مرداد و شهريور)، که زمان کاشت است، نگهدارى مى کنند. براى جلوگيرى از هر گونه آلودگى قارچي، پيازها را با سموم قارچکش مانند بنليت و سولفات مس ضدعفونى مى کنند و به هنگام کاشت، غلاف قهوه اى رنگ روى آن را جدا مى کنند به طورى که آخرين لايه روى پياز بماند.

بهترين زمان کاشت بنه زعفران معمولاً از تيرماه تا اواسط مهرماه مى باشد و آن زمانى است که بنه کهنه تمام مواد خود را به بنه جديد داده و ديگر آثارى جز تيغه نازکى باقى نمانده است و تمام علف زعفران زرد و خشک شده است تا نيمه مهرماه که جوانه هاى بنه به حدى رشد کرده که هنگام حمل و نقل نشکنند، اين زمان مناسب ترين زمان کاشت بنه مى باشد.