این گیاه به طور عمده در باغ ها و حاشیه ها کشت می شود و کمتر به عنوان گیاه گلخانه ای به کار می رود. این گیاه دارای سوخ حقیقی پوشش دار است ولی به ندرت انواع ریزوم دار و فلس دار آن هم دیده می شود. در اغلب گونه ها یک سوخ منفرد، خوشه ای از سوخ های پاگیاهی تولید می کند. برخی از گونه ها سوخ های طویل شده ای را تولید می کنند که از یک ریزوم کوتاه و گوشتی منشأ می گیرند. سیرک فاقد ریشه های مویین بونده و به طور معمول ریشه های ضخیم دارد.
تعداد برگ ها بسته به گونه متفاوت و از 1 تا 12 عدد متغیر است. ساقه گلدهنده و گاهی برگ ها توخالی، چهار گوش یا سه گوش هستند. گل آذین به صورت چتر و دارای گلچه های متعدد بوده که از چند عدد تا صدها عدد متغیر است.گل ها بخش زینتی گیاه را تشکیل می دهند .گل انگیزی در اواخر تابستان انجام شده و در اواخر اسفند یا اوایل بهار ساقه گلدهنده خارج می شود و بسته به گونه گلدهی ممکن است تا پاییز ادامه داشته باشد. مهمترین عامل گلدهی اندازه سوخ و دما است. مانند بیتر سوخ هایی که در پاییز کشت می شوند ، برگ ها پیش از گل ظاهر می شوند. برگ ها تا هنگام گلدهی باقی می ماند ولی در برخی گونه ها در زمان گلدهی تقریباً همه برگ ها پیر شده اند.
پیاز زینتی مناسب کاشت در باغ های صخره ای است .گرچه این گیاه در مکانی نیمه آفتابی به خوبی رشد می کند اما برای گل دهی بهتر نیاز به نور کامل آفتاب دارد .نسبت به سرما مقاوم است .برای تحریک تشکیل سوخ (پیاز)، به دماهای پایین به مدت طولانی پیش از برداشت نیاز دارد. هر چه دوره سرما بیشتر باشد نمو بعدی سریع تر است و هر چه دمای نگهداری بالاتر باشد نمو بعدی کند تر است. خاک مناسب برای آن خاکی سبک و شنی با زه کشی مطلوب است. PH مناسب آن 5/7 –5/6 است.جهت کاشت در گلدان از مخلوط خاک باغچه ،خاکبرگ با زهکشی مناسب استفاده شود .
پیاز زینتی خاک همواره خیس را نمی پسندد.هر وقت خاک آن خشک شد به آن آب بدهید. در دوره رشد و مخصوصا در جوانی به آبیاری بیشتری نسبت به زمان بلوغ نیاز دارد.
این گیاه با کاشت بذر و پیازچه ها تکثیر می شود .بذر ها را باید اواخر تابستان تا اوایل پاییز بکارید تا پس از یک ماه شاهد جوانه زنی انها باشید .پیازچه ها را نیز در همین زمان و پس از گل دهی جدا کرده و می کارند .پیازچه ها زمانی برداشت می شود که پوشش آنها سفت شده باشد .در هنگام جمع آوری پیازچه ها ،خاک باید تا حدودی مرطوب باشد .