شته سیاه باقلا :
نام علمی : Aphis fabae
معرفی آفت
به تمام اندامهای هوائی گیاه اعم از برگ، ساقه و گل حمله می نماید و با تغذیه از شیره گیاهی باعث ضعف و زردی در گیاه می شود و با ترشحات عسلك و تجمع گرد و خاك روی گیاه موجب اختلالات فیزیولوژیك در گیاه می شود. خسارت غیر مستقیم این آفت انتقال بیماریهای ویروسی است. در دنیا بیش از 200 میزبان دارد و یكی از این گروه میزبانها گیاهان خانوادة Chenopodiaceae و بویژه چغندر قند می باشد.
زیست شناسی:
این شته دو میزبانه بوده كه میزبان اول آن شمشاد زینتی و میزبان دوم آن گیاهان پهن برگ یكساله است. از مرحلة تخم تا تولید شته های بالدار دخترزا روی میزبان اول و از مرحله شته های بالدار دختر زا تا تولید افراد جنسی نر و ماده روی میزبان دوم سپری می شود.
زمستان را به صورت تخم در روی میزبان اول بسر می برد. در بهار شته های بالدار زنده زا میزبان اول را ترك كرده و به روی میزبانهای دوم از قبیل صیفی جات، حبوبات، همچنین گیاهان خانوادة Chenopodiaceae بویژه چغندرقند می روند.
در اواخر تابستان ماه های بالدار Sexupare ظاهر می شوند كه بالدارند و به روی میزبان اول برمی گردند و افراد نر و ماده را بوجود می آورند كه پس از جفت گیری ماده ها در حاشیة برگها و پائین جوانه ها تخم ریزی می كنند و بدین ترتیب كه در یك سال چندین نسل بوجود می آورند.
کنترل:
تیومتون(اکاتین) EC25%
اکسی دیمتون متیل(متاسیستوکس) EC25%
دیمتوآت(روکسیون) EC40%
نکته: از سموم بالا به میزان 1لیتر در هکتار ، در اوایل و اواخر فصل می توان استفاده کرد.