رامبوتان
نام علمی : Nephelium lappaceum
خانواده :Sapinaceae
یکی از میوه های جنوب شرقی آسیا و بومی مالزی ، اندونزی و تایلند است.
به معنی میوه مودار است که برگرفته از شکل ظاهری آن است.
رامبوتان درختی به ارتفاع 12-25 متر است.
در شرایط گرمسیری رشد خوبی دارد و به ندرت در مناطق نیمه گرمسیری موفق است.
هوای خشک دو یا سه هفته قبل از گلدهی موجب افزایش تولید گل میشود.
درختی دو پایه است.
برگها شانه ای مرکب با دو تا چهار برگچه کهcm 7-30 طول دارند.
خاک آن باید زهکش مناسب و بامواد آلی و PH 5/4 تا 5/5 باشد.
گل های نر و ماده در گل آذین های انتهایی یا جانبی روی یک محور ظاهر می شود.
گل ها فاقد گلبرگ یا گلبرگ کمی دارد و با کرک های سبز یا سرخ پوشیده می شوند.
رنگ میوه در نوع قرمز و زرد است که این میوه دارای زیادی کلسیم ، منیزیم و پتاسیم است. یک نوع وحشی در مالزی به رنگ زرد وجود دارد.
میوه ها چهار تا پنج ماه بعد از گلدهی بصورت خوشه های ده تا دوازده تایی می رسند.
تکثیر آن از طریق بذر انجام میشود که بلافاصله بعد از جدا شدن از میوه کاشته می شود.
در روش تکثیر از طریق بذر ، گیاهان حاصله اکثراً نر هستند.
عطر گل باعث جذب مقدار زیادی از حشرات شده و عمل گرده افشانی صورت می گیرد.
از روغن دانه آن برای تولید شمه و صابون استفاده می شود.
بومیان محلی از ریشه آن بصورت جوشانده برای درمان تب و از برگ بصورت ضماد درمان سردرد استفاده می کنند
برای تولید تجاری از کو پیوند وصله ای استفاده می شود که پایه های انتخابی بذری یا از طریق خوابانیدن انتخاب می شود.
در خوابانیدن هوایی از شاخه های یکساله تا 18 ماهه استفاده میشود و در مدت شش تا دوازده ماه ریشه دار می شوند.
درختان در فاصله 10- 12 متری از یکدیگر کاشته می شود.
گیاهان تکثیر شده به روش رویشی سه تا چهار سال بعد باردهی را شروع کرده در حالی که دانهال ها یک یا دو سال دیرتر میوه می دهند.
زمانی که اکثر میوه ها روی خوشه رسیده باشد با قطع کامل گل آذین برداشت می شود.
برای نگه داری ، میوه ها را داخل بسته های پلاستیکی قرار داده تامانع از از دست رفتن رطوبت شود.