Dimocarpus didymaALUPAG که به فارسی آلوپاگ نامیده میشود، گیاهی از خانواده ساپینداسه بومی جنوب شرقی آسیا می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: زیاد رطوبت: کمی مرطوب دمای محیط: نواحی گرمسیری خاک: خاک های حاصلخیز
نام علمي
Dimocarpus didyma
خصوصیات - معرفی
"آلوپاگ" درختی همیشه سبز از خانواده ی ساپینداسه است. این درختان معمولاً در اندازه های متوسط و به طول 7 تا 10 متر مشاهده می شوند.
برگ ها متناوب، مرکب، چرمی، دارای بیش از 30 سانتیمتر طول و با 6 تا 9 جفت برگچه می باشند. سطح رویی برگ ها به رنگ سبز براق و ناهموار بوده ولی سطح زیرین برگ ها به رنگ سبز روشن تر مشاهده می شود.
گل ها کوچک، به رنگ سفید و هرمافرودیت بوده که در انتهای شاخه ها یا به صورت جانبی تشکیل می شوند.
میوه ها گرد و کروی، به عرض 2.5 سانتیمتر، دارای اندام های زگیل مانند روی پوست میوه می باشند. این میوه ها دارای پوستی به رنگ قهوه ای روشن و پالپی به رنگ سفید و نیمه شفاف بوده که یک بذر گرد و کروی را احاطه می کند. این بذرها بزرگ و به رنگ سیاه هستند.
این میوه ها در نواحی جنوب شرقی آسیا بسیار محبوب می باشند. و در فیلیپین به وفور یافت می شوند اما در کشورهای دیگر جنوب شرقی آسیا نیز کشت می گردند. این میوه ارتباط خویشاوندی نزدیکی با "لیچی" داشته و دارای مزه ای تقریباً مشابه می باشند. ولی به دلیل وجود لیچی و لونگان، این درختان کمتر کشت می شوند.
شرایط نگهداری آلوپاگ
نور مورد نياز
زیاد
آبياري و رطوبت
کمی مرطوب
دماي مورد نياز
نواحی گرمسیری
خاک مورد نياز
خاک های حاصلخیز
|
درختان آلوپاگ مخصوص نواحی گرمسیری است اما می تواند نسبت به نواحی نیمه گرمسیری نیز سازگار باشد.
به نظر می رسد که این درختان، زمین های به خوبی آبیاری شده و حاصلخیز را برای رشد بهتر، ترجیح می دهند. ولی میوه ها نسبت به استفاده بیش از حد از کودهای شیمیایی حساس می باشند.
از نظر نیاز نوری نیز به شرایط کاملاً آفتابی احتیاج دارند.
خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی
میوه های آلوپاگ دارای ارزش خوراکی بوده و معمولاً به صورت تازه خوری مصرف می گردند و دارای مزه و طعمی خوشایند می باشند. علاوه بر مصرف تازه خوری، می توان این میوه ها را به صورت خشک شده یا کنسرو شده نیز به مصرف رساند.
چوب این درختان نیز برای تهیه ی لوازم منزل و ساخت و ساز مورد استفاده قرار می گیرد.
نحوه تکثیر آلوپاگ
ازدیاد آلوپاگ ها عمدتاً از طریق کشت بذرها، خوابانیدن هوایی و پیوند روی پایه های بذری درخت لونگان صورت می گیرد. بذرها نمی توانند برای مدت طولانی قوه نامیه خود را حفظ کنند، بنابراین باید در صورت امکان، هر چه زودتر پس از برداشت، کشت گردند.
باردهی گیاهانی که از طریق کشت بذر تکثیر شدند حدود 5 سال پس از کشت بذرها آغاز می شود. ولی گیاهانی که از طریق خوابانیدن هوایی تکثیر شدند، حدود 3 تا 4 سال پس از تکثیر، به باردهی و تولید محصول می رسند.