1)کوچک بودن پیاز کاشته شده :بهترین پیازهای نرگس اندازه متوسط دارند و در قسمت بالایی (ناحیه گردن) متورم هستند.باید دقت شود که فلس ها پوسیده، لهیده و آفت زده نباشند.به طور کلی پیازهایی که بیشتر از یک سانتی متر قطر دارند بهتر گل می دهند.اما پیازهای لاغر و کوچک تر از یک سانتی متر معمولاً سال اول به گل نمی نشینند، در واقع این ها در سال اول دوره استراحت و رکورد خود را می گذرانند. از نظر وزنی یک پیاز خوب باید حداقل پنج گرم وزن داشته باشد.
2)عدم سرما دهی پیاز
2)عدم سرما دهی پیاز :اگر بخواهیم پیاز نرگس را در باغچه بکاریم پاییز بهترین فصل است. در پاییز پیاز فرصت کافی پیدا می کند تا دورة سرما را در خاک سپری نموده و خود را برای گلدهی آماده کند.وقتی پیاز بهخاک نشاندیم در مدت سه تا چهار ماه رشد کافی نموده و کامل می شود. وقتی که در زمستان غده آمادگی پیدا کرد در بهار به گل می نشیند. پیازهایی که دوره استراحت خود را سال قبل گذرانده اند در پاییز گل می دهند.
3)عمق نا مناسب کاشت
3)عمق نا مناسب کاشت :در صورتی که پیاز را خیلی عمیق بکاریم غده ها دراز و کشیده می شوند و گلدهی به تأخیر می افتد.بسته به شرایط دمایی محیط که دارای زمستان های سرد و یا معتدل تر باشد عمق کاشت از 10 تا 20 سانتیمتر متفاوت است در مناطق جنوبی عمق کاشت 10 سانتیمتر و در مناطق سردتر تا 20 سانتیمتر نیز قابل کاشت است.برای کاشت در گلدان معمولا پیازها در عمق بالاتری از سطح خاک در حدود دو سانتی کاشته می شوند .
4)افراط در آبیاری
4)افراط در آبیاری :نرگس، آبياري زياد را دوست ندارد اگر در اين كار افراط كنيد، برگهایش بيش از حد بزرگ شده و گل نميدهد. متخصصان معتقدند اين گياه براي گل دادن بهتر است كمي خشكي ببيند.